Badanie cewki zapłonowej obejmuje następujące próby i pomiary: sprawdzenie wyładowań iskrowych, pomiar wartości prądu w uzwojeniu pierwotnym, pomiar wartości napięcia w uzwojeniu wtórnym. Orientacyjna kontrola napięcia wzbudzanego w uzwojeniu wtór­nym, polegająca na wzrokowym sprawdzeniu wyładowań iskrowych, została opisana w podrozdziale 10.7.1. Pomiar wartości prądu w uzwojeniu pierwotnym przeprowadza się w celu sprawdzenia, czy w cewce nie występują zwarcia międzyzwojowe (w uzwojeniu pierwotnym). Badaną cewkę łączy się z ampero­mierzem, woltomierzem i akumulatorem. Po zamknięciu obwodu wskazania amperomierza dla cewki sześciowoltowej nie powinny prze­kraczać 5 A, a dla cewki dwunastowoltowej — 3 A. Do pomiaru wartości napięcia wtórnego służy przyrząd pokazany na rysunku 14.6. Przyrząd jest zasilany akumulatorem 6 lub 12 V. Jest on wyposażony w przerywacz i element obciążający cewkę. Za­kres pomiarowy wynosi 0-=-25 kV. Schemat połączenia przyrządu z akumulatorem i cewką pokazano na rysunku 14.6. Jeżeli cewka jest sprawna, to wartość napięcia wtórnego nie powinna być niższa niż 20 kV.