Sposoby oceny skuteczności działania hamulców pojazdów znajdujących się w eksploatacji są określane odpowiednimi przepisami. Dopuszcza się stosowanie trzech metod oceny skuteczności działania hamulców. Są to: pomiar długości drogi hamowania, pomiar siły hamowania, pomiar opóźnienia hamowania. Na stacjach diagnostycznych pomiaru siły hamowania dokonuje się z reguły na stanowiskach diagnostycznych. Stosuje się urządzenia bębnowe lub najazdowe. Urządzenia bębnowe (rys. 8.19) służą do sprawdzania działania hamulców na podstawie pomiaru sił hamowania uzyskiwanych na kołach jednej osi pojazdu. Urządzenie takie składa się z kolumny pomiarowo-sterowniczej 1 oraz z dwóch zespołów napędowych 2. W każdym zespole napędowym jest para bębnów, z których jeden jest napędzany silnikiem elektrycznym. Koła badanej osi samochodu ustawia się na bębnach. Koła zostają zahamowane w sposób kontrolowany dzięki zastosowaniu dynamometru hydraulicznego, mierzącego nacisk na pedał hamulca. Napędzanie zahamowanego koła przez silnik elektryczny za pośrednictwem bębna wywołuje moment reakcyjny, równy momentowi hamowania. Moment ten jest przekazywany do kolumny pomiarowo-sterowniczej za pośrednictwem układu hydraulicznego i może być odczytywany na przyrządzie wskazującym, zwykle wyskalowanym w jednostkach siły. Osobne przyrządy wskazują siły hamowania kół po stronach pojazdu, umożliwiając ocenę równomierności działania hamulców kół jednej osi (przedniej lub tylnej). Szczegółowe warunki prawidłowego działania hamulców są podawane w instrukcji obsługi danego pojazdu. Urządzenia najazdowe (rys. 8.20) rejestrują siły hamowania każdego z kół podczas hamowania pojazdu ustawionego na płytach urządzenia. Hamowanie przebiega tu w warunkach podobnych, jak na drodze w warunkach rzeczywistych. Wynik pomiaru uwzględnia więc także wpływ dynamicznego dociążenia przedniej osi pojazdu podczas hamowania.