Cewka zapłonowa (rys. 8.1) służy do przetwarzania prądu niskiego napięcia (6 lub 12 V, a niekiedy 24 V) na prąd wysokiego napięcia (15 000-4-20 000 V), który jest potrzebny do wytworzenia iskry na elek­trodach świecy zapłonowej. Zasadniczymi częściami cewki zapłonowej są: rdzeń, wykonany z odizolowanych od siebie blach ze stali tran­sformatorowej, uzwojenia pierwotne i wtórne, obudowa z pokrywami oraz dodatkowy opornik. Cewka stanowi zespół nierozbieralny. Uzwojenie pierwotne, przez które przepływa prąd niskiego napięcia, składa się z 250-4-350 zwojów izolowanego drutu miedzianego o średni­cy 0,7-4-0,8 mm. Uzwojenie pierwotne nawinięte jest na uzwojeniu wtórnym i odizolowane od niego warstwą tektury. Oba końce tego uzwojenia są połączone z zaciskami w pokrywie obudowy cewki. Uzwojenie wtórne, w którym indukuje się prąd wysokiego napięcia, składa się z 15 000-4-25 000 zwojów izolowanego drutu miedzianego o średnicy 0,08-4-0,10 mm. Uzwojenie to jest nawinięte na rdzeniu o odizolowane od niego tekturową rurką. Jeden koniec uzwojenia wtórnego jest połączony z uzwojeniem pierwotnym wewnątrz cewki, a drugi wyprowadzony do gniazda w pokrywie obudowy cewki. W uzwojeniu wtórnym indukuje się prąd wysokiego napięcia wskutek przerw w uzwojeniu pierwotnym. Przerwy w obudowie niskiego na­pięcia powodują zanik pola magnetycznego wytwarzanego przez uzwo­jenie pierwotne. Wskutek powtarzającego się zanikania pola magne­tycznego linie sił pola przecinają wówczas uzwojenie wtórne, w któ­rym powstaje prąd wysokiego napięcia. Obudowa cewki jest wykonana z blachy stalowej w kształcie walca zamkniętego od dołu denkiem. Na dnie obudowy znajduje się izola­tor, na którym opiera się cewka. U góry cewka zamknięta jest bake­litową pokrywą, w której znajduje się gniazdo wysokiego napięcia i zaciski niskiego napięcia. Wnętrze obudowy jest zalane masą usz­czelniającą, która zabezpiecza uzwojenia przed wilgocią i zwarciami. Niektóre cewki napełnione są olejem transformatorowym w celu lep­szego odprowadzania ciepła. Opornik dodatkowy włączony jest szeregowo w obwód niskiego na­pięcia i służy do samoczynnego regulowania prądu w uzwojeniu pier­wotnym cewki, w zależności od czasu trwania zwarcia styków prze­rywacza. Oprócz tego podczas rozruchu silnika, gdy wskutek pracy rozrusznika napięcie akumulatora znacznie maleje, włącznik rozrusz­nika zwiera dodatkowy opornik cewki i całe napięcie zostaje przy­łożone do uzwojenia pierwotnego, co zapewnia wytwarzanie dosta­tecznie silnej iskry. Uszkodzenie cewki może nastąpić wskutek włączenia zapłonu, gdy silnik nie pracuje. Zwarte styki przerywacza powodują stały przepływ prądu przez uzwojenie pierwotne, które może ulec uszkodzeniu wsku­tek nadmiernego nagrzania się. Również wskutek przerw w obwodzie wysokiego napięcia może nastąpić uszkodzenie cewki zapłonowej. Wskutek zbyt wysokiego napięcia w uzwojeniu wtórnym może nastą­pić przebicie wewnątrz cewki, między uzwojeniami. Ponieważ cewka zapłonowa jest nierozbieralna, w przypadku uszkodzenia wymienia się ją na nową.