Przy wytwarzaniu silników spalinowych do badania wszelkich nie­ciągłości materiałów spowodowanych przez wady odlewnicze, hartowni­cze i inne, jak jamy skurczowe, pęcherze gazowe, wtrącenia niemetaliczne, pęknięcia itp., stosuje się szeroko różne metody nieniszczące, oparte na badaniach fizycznych własności metali. Do metod badań nieniszczących zaliczamy metody: elektryczne, magnetyczne, akustyczne, optyczne, ciepl­ne i inne. Do najbardziej rozpowszechnionych należą badania radiolo­giczne, magnetyczne, ultradźwiękowe i fluorescencyjne. Spośród wymienionych metod każda ma swoje zalety i wady oraz nadaje się do określonego zadania przy wykrywaniu wad, w zależności od wiel­kości wady, jej usytuowania na powierzchni lub wewnątrz, od wielkości przedmiotu, kształtu i stanu powierzchni, a wreszcie od rodzaju ma­teriału, jego postaci i stanu. Badania magnetyczne nadają się bardziej do wykrywania wad na powierzchni lub tuż poniżej; wady głębiej położone określa się lepiej metodą radiologiczną lub metodą ultradźwiękową; bada­nia fluorescencyjne stosowane są do wykrywania jedynie wad powierz­chniowych. Wymienione metody wymagają na ogół skomplikowanych i kosztownych urządzeń. Natomiast niewątpliwą zaletą takich badań jest możność prze­prowadzenia kontroli bezpośrednio w procesie produkcyjnym.