Jak już wspominaliśmy przy obróbce pierścieni zgarniających, poza po­przednio omówionymi operacjami, dochodzi jeszcze wykonanie zewnętrz­nego rowka oraz szczelin lub otworków do odprowadzania oleju. Obróbkę rowka przeprowadza się na tokarkach kłowych lub tokarkach wielonożowych przy użyciu uchwytów podobnych do tych, jakie stosuje się przy toczeniu zewnętrznej powierzchni walcowej pierścieni. Operacja ta może być również wykonywana za pomocą zespołu frezów na frezar­kach (rys. 305). Frezowanie jest bardziej wydajną i pewną metodą obróbki rowków niż toczenie, ze względu na to, że przy to­czeniu muszą być stoso­wane cienkie noże o małej wytrzymałości i sztywno­ści, co ogranicza wielkość posuwu promieniowego. Przy toczeniu rowków, zwłaszcza w pierścieniach o małej wysokości, istnie­je niebezpieczeństwo po­łamania pierścieni. Wy­dajnym sposobem wyko­nania rowków w przy­padku dostatecznie wyso­kich pierścieni jest połą­czenie ich toczenia z to­czeniem zewnętrznej po­wierzchni pierścieni w je­dną operację. Obróbkę szczelin w pier­ścieniach zgarniających przeprowadza się najczę­ściej zespołem frezów tar­czowych (rys. 306) na fre­zarkach specjalizowanych lub specjalnych. Obrabia­ne pierścienie mocowane są w uchwycie, który umieszcza się na urządzeniu podziałowym. W przypadku pierścieni zgarniających z otworka­mi do odprowadzenia ole­ju, otworki te wierci się zwykle na poziomej wier­tarce zespołowej; poszcze­gólne wrzeciona rozmie­szczone są promieniowo. Należy podkreślić, że jest to operacja bardzo pra­cochłonna (poszczególne pierścienie obrabia się oddzielnie), a wydajność wynosi przeciętnie kilkadziesiąt pierścieni na godzinę.