Od jakości obróbki czołowych płaszczyzn pierścieni zależy nie tylko ich właściwa praca, ale i prawidłowe ustawienie przy wszystkich opera­cjach, w których płaszczyzny służą jako bazy ustawcze. Przy niedokładnej obróbce płaszczyzn czołowych pierścienie mogą odkształcać się pod wpły­wem nacisków osiowych przy mocowaniu oraz sił skrawania. Obróbkę płaszczyzn indywidualnie odlanych pierścieni tłokowych rozpoczyna się od jednoczesnego zdzierania obu czół między dwiema tar­czami ściernymi na obrabiarkach określonego przeznaczenia (np. typu A 945 MZSzS). Mechanizm podający przesuwa pierścienie kolejno pomię­dzy bocznymi płaszczyznami dwóch tarcz ściernych, obracających się w przeciwnych kierunkach dokoła osi poziomej (rys. 229 i 230). Pierścienie wpadają do mechanizmu podającego z zasobnika mieszczącego 200250 pierścieni, przy czym przy wysuwaniu się z niego są prowadzone między dwiema stalowymi listwami. Po przejściu między tarczami ściernymi pierścienie spadają do skrzynki. Zwykle płaszczyzny czołowe szlifuje się w kilku operacjach, przy czym kolejno zbiera się następujące naddatki: przy zdzieraniu w dwóch przejściach 0,10,2 mm na stronę, przy drugim szlifowaniu w dwóch przejściach 0,070,12 mm na stronę i przy szlifowaniu wykańczającym w dwóch przejściach 0,030,05 mm na stronę. Do szlifowania wykańczającego płaszczyzn pierścieni w zakładach o małej produkcji stosuje się szlifierki do płaszczyzn określonego przeznaczenia z okrągłym stołem magnetycznym, którego średnica jest nieco więk sza od średnicy pierścienia tłokowego; czołowe płaszczyzny pierścieni są szlifowane tarczą ścierną o osi pozio­mej. Przy większej skali produkcji płaszczyzny pierścieni szlifuje się na obrabiarkach specjalnych (rys. 231 232). Tarcza ścierna jest umocowa­na na wrzecionie suwaka, który po­rusza się w kierunku promieniowym względem magnetycznego stołu obra­biarki. Na stole znajduje się szereg brązowych segmentów z otworami obracających się dookoła osi piono­wej, przy czym oś ta jest przesunięta względem osi obrotu stołu. Te nienamagnesowujące się segmenty są obra­cane okresowo po przeszlifowaniu każdego pierścienia. Przy każdym okresowym obrocie stołu w otwór jednego z segmentów wpada z zasobnika pierścień tłokowy pod wpływem własnego ciężaru. Po przeszlifowaniu pierścień spada ze stołu magnetycznego na ześlizg i nasuwa się na pochylony pręt. Szlifowanie jest automatyczne w dwóch przejściach przy skoku suwaka w jedną i drugą stronę. W czasie obrotu tarczy stół rozmagmesowuje się. W ten sposób pierścienie tłokowe zsuwają się jeden za drugim na magnetyczny stół obrabiarki i są przesuwane po płycie stołu magnetycznego. Jednakże obrabiarki te zostały obecnie zastąpione innymi ze względu na wykazywane następu­jące wady: 1) Stosunkowo niska wydajność. 2) Trudność uzyskania dokładnie płaskiego czoła,pierścienia, ponieważ przy dociśnięciu do stołu magne­tycznego odkształcony pierścień może nie dolegać do niego na całej płasz­czyźnie czoła, co staje się przyczyną powstania naprężeń w pierścieniu. Po przeszlifowaniu drugiego czoła i zdjęciu ze stołu magnetycznego pierścień powraca do stanu poprzedniego i przeszlifowane czoło znów jest niepłaskie. Dla osłabienia tego zjawiska szlifuje się niekiedy jedno czoło, potem drugie i następnie znów pierwsze. a)Przywieranie drobnych wiór­ków do stołu obrabiarki, co uniemo­żliwia dokładne ułożenie pierścienia i pociąga za sobą niedokładność ob­róbki. b)Uginanie się tarczy ściernej przy zetknięciu się z pierścieniem i wynikające stąd zmniejszenie dokła­dności szlifowania. c)Konieczność rozmagnesowywania pierścienia po przeszlifowaniu w celu uniknięcia przywierania do pierścienia wiórków metalowych i py­łu przy dalszej obróbce. Przy stosowaniu urządzenia automatycznego do przemieszczania pier­ścieni z zasobnika na stół magnetyczny zwiększa się niebezpieczeństwo przywierania wiórków do stołu, ponieważ przy automatycznej pracy ma­szyny stół nie jest oczyszczany. Ostatnio spotyka się nowy typ automatu do dokładnego szlifowania płaszczyzn pierścieni (MZSzS typ 3317). Obróbka odbywa się za pomocą dwóch pierścieniowych tarcz ściernych obracających się z jednakową pręd­kością obrotową (500 obr/min) dookoła równoległych osi pionowych (rys. 233). Pierścienie są podawane z zasobnika na dolną tarczę ścierną za pomocą przenośnika łańcuchowego (rys. 234). Tarcza ta nie może prze­suwać się w kierunku pionowym. Można natomiast regulować położenie tarczy górnej (rys. 235). W ten sposób szlifierkę ustawia się odpowiednio do wysokości pierścienia. Pierścienie podawane są za pomocą przenośnika do miejsca zachodzenia jednej tarczy na drugą; w czasie szlifowania pier­ścień jest prowadzony przez dwie boczne listwy. Gdy pierścień dochodzi do miejsca, w którym zaczyna się sty­kać z obiema tarczami w punkcie 1 (rys. 236, poz. I), to wskutek róż­nych prędkości obwodowych Vi i V'i wprawiony jest w ruch obro­towy w kierunku wskazanym strzałką. Przy dalszym przesu­waniu się pierścienia kierunek obrotu w pewnej chwili zmienia się. Zachodzi to wskutek zmiany stosunku prędkości obwodowych obu tarczy ściernych w różnych punktach zetknięcia się z pierście­niem (poz. II i III na rys. 236). Przy końcu drogi pierścienia pomię­dzy tarczami ściernymi kierunek obrotu pierścienia znów się zmie­nia (poz, IV na rys. 236). Ciągła zmiana prędkości szlifowania i kie­runku obrotów szlifowanego pier­ścienia umożliwiają uzyskane gładkości wg wysokiej klasy, po­nieważ ślady ziarn szlifierskich krzyżują się. Gładkość obróbki przy szlifowaniu w dwóch przejściach może odpowiadać po drugim iściu 8 klasie, Obróbka na takich obrabia kach pozwala również uniknąć tru­dności związanych z wadami obrabiarek ze stołami magnetycznymi. Przede wszystkim usunięte są wady, które zwykle powoduje stół magnetyczny; ponadto przy obróbce na obrabiarkach typu 3317 wykluczone jest ugięcie tarczy przy jej początkowym zetknięciu się ze szlifowanym pierścieniem. Na obrabiarkach tego typu można obrabiać pierścienie z tolerancją wy­sokości w granicach 5 n przy zachowaniu równoległości i płaskości czół w granicach 2,5 u. Wydajność obrabiarki jest około 10 razy większa niż obrabiarek ze stołem magnetycznym. Charakterystyczne dla obróbki na maszynach typu 3317 jest również stosowanie chłodzenia w czasie szlifowania żeliwnych pierścieni tłokowych (mieszanina nafty z olejem), co zmniejsza odkształ­cenią pierścieni wskutek nagrzania się i przeciwdziała zanieczyszczaniu tarcz. Na obrabiarkach tych wykonuje się półwykańczające i wykańczające szlifowanie płaszczyzn pierścieni tłokowych.