Jako przykład podano proces technologiczny obróbki pochwy do 5-7 tonnowego samochodu ciężarowego (rys. 449). 5)operacja: Frezowanie płaszczyzn dwóch powierzchni pomoc­niczych (baz pomocniczych) i płaszczyzn podresorowych z utrzymaniem wymiaru A między płaszczyznami i wymiaru B od powierzchni pochwy do płaszczyzny powierzchni pomocniczej (rys. 450). Obróbkę wykonuje się na specjalnej frezarce cztero wrzecionowej, ustawiając pochwę na pryzmach z uchwyceniem kołnierzy. 6)operacja: Obróbka ślusarska (usuwanie zadziorów po frezo­waniu). 7)operacja: Wstępne obustronne roztaczanie przelotowe otwo­rów na rury ramion pochwy i podtoczenia w kołnierzach pochwy. Muszą być przy tym utrzymane wymiary L, L2 i L:! (rys. 451). Operację wyko­nuje się na poziomej wytaczarce dwustronnej, ustawiając pochwę według baz pomocniczych, przy czym płaszczyzny służą do ustalenia w kierunku pionowym a zaciski centrujące — w kierunku podłużnym. 8)operacja: Przelotowe wiercenie i rozwiercanie dwóch otwo­rów ustawczych w płaszczyznach bazujących, z zachowaniem odległości między ich osiami L i wymiaru L:! od czół kołnierzy (rys. 452). Obróbkę wykonuje się na wiertarce promieniowej, ustawiając pochwę na płasz­czyznach podresorowych z podparciem wzdłużnym o powierzchnie podtoczeń na kołnierzach. Wiercenie i rozwiercanie tych otworów jest konieczne ze względu na ich dalsze wykorzystanie jako baz w kierunku podłuż­nym i poprzecznym. 9)operacja: Obustronne przelotowe rozwiercanie wstępne otwo­rów BiEw pochwach oraz podtoczenia D z utrzymaniem głębokości L4; obustronne, przelotowe rozwiercanie wykańczające otworów B i E i roz­wiercanie wykańczające podtoczenia D (rys. 453). Obróbkę wykonuje się na zespołowej, poziomej czterowrzecionowej wytaczarce dwustronnej ustalając pochwę wg płaszczyzn bazujących i odpowiednich otworów. 10)operacja: Wiercenie przelotowe sześciu otworów I, dwóch otworów K w płaszczyznach podresorowych i rozwiercanie dwóch otwo­rów, przelotowe wiercenie otworu L na korek spustowy przed jego gwin­towaniem (rys. 454). Załamanie krawędzi ośmiu otworów w płaszczyznach podresorowych. Podstawą wymiarowania są w tym przypadku osie kołków ustawczych. Obróbkę wykonuje się na wiertarce promieniowej, ustalając pochwę na płaszczyznach bazujących i odpowiednich otworach. 11)operacja: Wstępne i wykańczające toczenie zewnętrznych powierzchni pochwy; planowanie z dwóch stron zewnętrznych czół koł­nierzy z utrzymaniem wymiarów L i Lc; planowanie wewnętrznych czół kołnierzy z utrzymaniem ich szerokości L5 (rys. 455). Obróbkę wykonuje się na specjalizowanym półautomacie tokarskim z dwoma suportami przednimi i dwoma tylnymi, przy napędzie od wrzeciennika przedniego i tylnego. Pochwę bazuje się na podtoczeniach D (rys. 453) przy pomocy dwóch trzpieni rozprężnych (promieniowo) i na otworach płaszczyzn pomocniczych przy pomocy kołków (wzdłużnie). 8 operacja: Roztaczanie wstępne, półwykańczające i wykańcza­jące otworu na obudowę mechanizmu różnicowego M; toczenie wstępne i wykańczające płaszczyzn na kołnierz obudowy N z utrzymaniem wy­miaru od osi pochwy i załamanie krawędzi tego otworu (rys. 456). Ope­rację wykonuje się na wytaczarce pionowej ze specjalną głowicą. Wyso­kość czoła otworu od osi ustala się według płaszczyzn podresorowych, a w płaszczyźnie poziomej bazuje się na otworach w powierzchniach ustawczych. W inny sposób można ustawić pochwę do tej operacji, ustalając ją wg baz głównych, tj. osadzając na trzpieniach rozprężnych, wsuniętych w otwory na rury i podpierając na nastawnych oporach (typu dźwigni­ków śrubowych umieszczonych pod płaszczyznami w celu zwiększenia sztywności zamocowania). 9 operacja: Kontrola międzyoperacyjna. Sprawdzanie: a) średnic otworów B, D, E; b) wymiarów liniowych L, L, L2, L3; c) punktu prze­cięcia i prostopadłości osi pochew i otworu na obudowę mechanizmu różnicowego; d) równoległości płaszczyzny na kołnierz obudowy mechanizmu różnicowego z osią pochwy. 12)operacja: Frezowanie dwóch płaszczyzn bocznych na wspor­niki z zachowaniem odległości F od osi pochwy. Frezowanie powierzchni bocznych dwóch płaszczyzn podresorowych z utrzymaniem wymiaru H od osi (rys. 457). Obróbkę wykonuje się na frezarce podłużnej dwuwrzecionowej bazując pochwę na dwóch powierzchniach podresorowych i na ich otworach ustawczych. 13)operacja: Wiercenie w obu kołnierzach po sześć otworów prze­lotowych i po dwa otwory do gwintowania (rys. 458). Operację wykonuje się na zespołowej, dwustronnej wiertarce poziomej z dwiema głowicami po osiem wrzecion, bazując pochwę na powierzchniach podresorowych i na otworach ustawczych. 14)operacja: Wiercenie przelotowe 14 otworów P w płaszczyźnie mocowania obudowy mechanizmu różnicowego; wiercenie trzech otwo­rów R w pochwach, załamywanie krawędzi 17 otworów przed gwintowa­niem, gwintowanie 14 otworów P i nacinanie gwintu stożkowego w otwo­rze R (rys. 459). Wiercenie na większą średnicę, rozwiercanie i nacinanie gwintu stożkowego w otworach na korki L i Li. Wiercenie w płaszczy­znach bocznych czterech otworów O na śruby mocujące wsporniki. Zała­mywanie krawędzi tych otworów i gwintowanie. Obróbkę wykonuje się na wiertarce promieniowej z przyrządem wiertarskim obrotowym, bazując pochwę na płaszczyznach podresorowych i na dwóch otworach ustawczych. 15)operacja: Gwintowanie sześciu otworów I i dwóch otworów K na płaszczyznach podresorowych (rys. 460). Gwintuje się na wiertarce pro­mieniowej, bazując pochwę na płaszczyznach pomocniczych i otworach ustawczych. 16)operacja: Gwintowanie czterech otworów w kołnierzach. Operację wykonuje się na stanowisku ślusarskim. 17)operacja: Usuwanie zadziorów, wygładzanie powierzchni we­wnętrznych do malowania. Operację wykonuje się na stanowisku ślu­sarskim. 16 operacja: Mycie i suszenie pochwy. 17 operacja: Malowanie powierzchni wewnętrznych lakierem olejoodpornym. 18 operacja: Kontrola ostateczna. W opisanym procesie we wszystkich głównych, najbardziej praco­chłonnych operacjach stosuje się obrabiarki specjalizowane i specjalne. Do obróbki małych otworów służących do mocowania stosuje się uni­wersalne wiertarki promieniowe z wysoko wydajnymi przyrządami, tj. pro­stymi i obrotowymi przyrządami wiertarskimi. Opisany proces jest charakterystyczny dla produkcji o średniej wiel­kości (do 100 maszyn dziennie). Przy zwiększeniu produkcji, stosowane przy operacjach 4, 6, 12, 13 i 14 wiertarki promieniowe zastępuje się zespołowymi wielostronnymi wiertarkami do nacinania gwintów z gło­wicami wielowrzecionowymi.