Obróbka połączeń wielowypustowych
Wstępna obróbka półfabrykatów wałków wielowypustowych polega na frezowaniu czół, wykonaniu nakiełków oraz wstępnym i wygładzającym toczeniu.
Wielowypusty nacina się na obrabiarkach do kół zębatych (najczęściej typu poziomego, model 534 i 5U34) jednozwojnymi frezami ślimakowymi, zwykle w jednym przejściu (rys. 373).
Wałki o średnicy powyżej 50 mm podlegają wstępnemu i wygładzającemu frezowaniu w dwóch operacjach. Proces ten zasadniczo nie różni się od frezowania zębów walcowych kół zębatych i wykonywany jest według tego samego układu obróbki.
Do nacinania wałków ze środkowaniem na średnicy wewnętrznej w zarysie wrębu wielowypustu przewiduje się zagłębienia w celu ukształtowania wzdłużnych rowków na wyjście tarczy przy szlifowaniu bocznych i wewnętrznych powierzchni wielowypustu. Nacinanie wypustów jednozwojnym frezem ślimakowym zapewnia dokładność w granicach 0,05 t 0,08 mm. Dlatego przy stosowaniu tej metody obróbki zwykle zostawia się naddatek na szlifowanie 0,15 0,2 mm na stronę.
Kołnierze, uskoki i wieńce nie pozwalają na przejście freza ślimakowego, co zmusza do strugania wypustów na strugarkach do kół zębatych metodą obwiedniową.
Po ukształtowaniu wypustów następuje obróbka cieplna (nawęglanie, cyjanowanie itp.) odpowiednio do wymagań ustalonych w warunkach
technicznych. Następnie należy poprawić kształt nakiełków (korygowanie nakiełków ściernicą stożkową).
Szlifowanie wypustów, ożyli obróbka bocznych i wewnętrznych (środkujących) powierzchni walcowych, może się odbywać albo w jednej operacji, przy użyciu ściernicy kształtowej o zarysie roboczym odpowiadającym wrębom, a więc wg metody kształtowej, albo też w dwóch operacjach. W tym ostatnim przypadku w pierwszej operacji szlifuje się dwiema tarczami ściernymi boki wypustów, a w operacji drugiej szlifuje się ściernicą kształtową o łukowym zarysie roboczym wewnętrzną powierzchnię walcową (rys. 374).
Obrabiarki z trzema tarczami stosuje się rzadko z powodu trudności, które sprawia jednoczesne wyrównywanie tarcz. Zwykle stosuje się specjalne szlifierki do wypustów z poziomą osią tarczy ściernej i stołem o ruchu postępowozwrotnym (podłużne szlifierki do płaszczyzn z tarczami
pracującymi obwodem). Wałki zakłada się w kłach (rzadziej w uchwytach szczękowych przez uchwycenie uprzednio przeszlifowanych czopów), przy czym za pomocą dokładnych przyrządów podziałowych są one automatycznie obracane dookoła osi po obróbce każdego wrębu wpustu.
Szlifowanie tarczą kształtową w jednej operacji jest metodą wydajniejszą, jednakże obrabiarka musi być w tym przypadku wyposażona w skomplikowane urządzenie do wyrównywania zarysu roboczego tarczy (podobnie jak szlifierki do kół zębatych pracujące wg metody kształtowej).
Powierzchnie pasowane wypustów obrabia się zwykle wg 2 klasy dokładności. Gładkość powierzchni musi zwykle odpowiadać klasie 7.