Zewnętrzne powierzchnie tulei mokrych zwykle toczy się wstęp­nie na półautomatach tokarskich typu 116. Półfabrykat bazuje się na powierzchni wewnętrznej przy użyciu dwóch trzpieni rozprężnych, z któ­rych jeden jest uruchamiany przez mechanizm pneumatyczny mieszczący się w głowicy półautomatu (rys. 175), a drugi przez wrzeciono konika lub też stosuje się trzpienie rozprężne sterowane dwoma cylindrami umiesz­czonymi w głowicy i koniku (rys. 176). gość tego stożka jest znaczna toczy się go przy pomocy suportu podłużnego z wykorzystaniem kopiału. Na rys. 177 przedstawiono szkic ustawienia półautomatu tokarskiego do toczenia tulei suchej (druga operacja obróbki mechanicznej); tuleję zakłada się w kłach talerzowych przy bazowaniu na dwóch zatoczeniach stożkowych. Tuleja obrabiana jest napędzana za pomocą specjalnego żabieraka z dwoma kołkami. Aby umożliwić wprowadzenie zabieraka, przedni kieł talerzowy jest odpowiednio wydrążony. b) Przy wygładzającym toczeniu powierzchni zewnętrznych tulei mokrych wykańcza się obrzeża ustawcze i powierzchnię zewnętrzną koł­nierza tulei oraz załamuje stożkowo obie krawędzie powierzchni we­wnętrznej. W celu wykonania załamania stożkowego od strony głowicy, na półautomacie tokarskim umieszcza się specjalny dodatkowy suport z imakiem nożowym do noża kształtowego, nadając mu posuw w kierunku, przeciwnym do kierunku posuwu suportu podłużnego. Przy pomocy tylnego suportu planuje się wygładzająco wszystkie czoła. W razie gdy wszystkie potrzebne narzędzia do toczenia poprzecznego nie mogą być ustawione na suporcie tylnym, wykorzystuje się dodatkowy suport poprzeczny (górny lub dolny). Schemat ustawienia tulei mokrej do wygładzającego toczenia przedstawiono na rys. 178. Po wygładzającym toczeniu pozostawia się zwykle naddatek na szlifowanie wynoszący 0,3- 0,5 mm. c) Obrzeża ustawcze tulei mokrych szlifuje się zwykle wg 3 klasy dokładności; w tym przypadku tuleje szlifuje się w jednej operacji. W razie zacieśnionych tolerancji szlifowanie wstępne i wykańczające wykonuje się w dwóch operacjach. W szeregu zakładów do wstępnego szlifowania obrzeży stosuje się szli­fierki bezkłowe. Tuleje mokre szlifuje się wykańczająco na szlifierkach do wałków w celu zapewnienia współosiowości zewnętrznej i wewnętrznej powierzchni tulei. Obrzeża i czoła kołnierza od strony wału szlifuje się zwykle tarczą pochyloną. Przy obróbce na szlifierkach do wałków części bazuje się na po­wierzchni wewnętrznej przy użyciu trzpieni, rzadziej na stożkowych za-toczeniach otworu. W pierwszym przypadku stosuje się dodatkowe bazo­wanie wzdłużne na czole kołnierza. Naciski jednostkowe trzpieni rozpręż­nych w czasie szlifowania powinny być mniejsze niż przy operacjach tokarskich, ponieważ tuleje są już wtedy mniej sztywne, a dokładność obróbki wyższa niż przy toczeniu. Zwykle stosuje się dwustronne trzpie­nie rozprężne mające większą płaszczyznę przylegania do powierzchni otworu bazującego lub trzpienie z mocowaniem przy użyciu masy sprężystej .