W produkcji jednostkowej i małoseryjnej zewnętrzne powierzchnie ra­mion wałów korbowych obrabiane są przez struganie lub frezowanie. Struganie ramion najczęściej przeprowadza się na strugarkach poprzecz­nych z dwoma imakami roboczymi takiej konstrukcji, przy której obrabia­ny wał pozostaje nieruchomy, natomiast ruch roboczy i posuwowy wyko­ nują noże. Na takiej obrabiarce moż­na strugać przy jednym ustawieniu ramiona dwóch wykorbień o jedna­kowym kierunku. Przy przejściu do obróbki następnej pary ramion nale­ży obrócić wał o określony kąt 90°, 120° lub 180°; w tym celu obrabiarki zaopatruje się niekiedy w urządze­nia podziałowe. Frezowanie ramion stosowane jest na ogół rzadziej, co tłumaczy się przede wszystkim nieregularnym kształtem swobodnych odkuwek wa­łów, wskutek czego naddatki na ob­róbkę są bardzo nierównomierne i na ogół duże. Stosowanie frezowania przy obróbce ramion jest korzystne w przypadku użycia specjalnie do tego celu przeznaczonych frezarek. Przykład takiej frezarki, pokazany jest na rys. 360. Obrabiarka ta, podo­bna do frezarki bramowej, zaopatrzo­na jest w dwie głowice frezarskie o ruchu pionowym oraz podłużny prze­suwny stół z urządzeniem podziało­wym ułatwiający ustawienie kątowe wału. Grzbietom ramion nadaje się naj­częściej zarys łuków koła. Środkiem tego koła dla jednego grzbietu będzie środek czopa głównego, a dla drugie­go — środek czopa korbowodowego. Przy takiej konstrukcji wału grzbie­ty toczy się w jednym ustawieniu z czopami. Spośród silników wytwarzanych w wielkich seriach lub masowo cał­kowicie obrabiane wały korbowe ma­ją z reguły silniki lotnicze i niekiedy silniki samochodowe. Sposób obróbki zewnętrznych powierzchni ramion zależy od ich kształtu. Ramiona o zarysie kołowym toczy się na tych samych obrabiarkach co czopy korbowodowe. W tym przy­padku, podobnie jak przy obróbce czopów korbowodowych, wał musi być tak ustawiony na tokarce, aby oś zarysu ramienia pokrywała się z osią wrzeciona. Ramiona o zarysie eliptycznym obrabia się na specjalnych tokarkachkopiarkach zaopatrzonych w dwa wałki krzywkowe, umieszczone równo­legle do obrabianego wału. Na rys. 361a pokazano konstrukcję suportu takiej tokarki, a na rys. 361b — schemat jego działania. Krzywka 1 za pośrednictwem rolki 2 steruje ruchem postępowozwrotnym suportu 3, prostopadłym do obrabianego wału 4. Krzywka 5 poprzez rolkę 6 i cięgno 7 nadaje imakowi nożowemu ruch wahadłowy w celu utrzymania stałości kąta przyłożenia 1). Na opisanych tokarkokopiarkach (zwykle z napędem dwustronnym) obrabia się powierzchnie zewnętrzne wszystkich ramion jednocześnie, przy czym liczba suportów równa jest liczbie ramion wału. Najbardziej skomplikowana jest obróbka ramion w przypadku wałów odkutych łącznie z przeciwciężarami (jako jedna całość). Zarys takich ra­mion obrabia się zwykle w kilku operacjach na frezarkach wzdłużnych i pionowych przy użyciu różnych frezów.