Na powierzchnie chromowane niszczący wpływ (powodujący utratę połysku) ma SO3 zawarty w powietrzu dużych ośrodków przemysło­wych (z wilgocią dający kwas siarkowy) i sól rozsypywana na drogi w okresie gołoledzi, a także występująca w powietrzu okolic nad­morskich. W przypadku uszkodzenia powierzchni chromowanej, docho­dzącego do podłoża, niszczący wpływ wywiera również wilgoć, która powoduje korozję rozprzestrzeniającą się pod warstwą chromu. Obsługa powierzchni chromowanych polega na regularnym czyszcze­niu ich z brudu. Czyścić należy szmatką zwilżoną naftą, następnie szmatką zwilżoną wodą i ostatecznie przetrzeć suchą szmatką do po­łysku. Nie wolno plamić przy tym naftą powierzchni emalii. Miejsca skorodowane ostrożnie oczyścić flanelą z kredą lub prosz­kiem do zębów i pomalować bezbarwnym lakierem, aby zapobiec roz­przestrzenianiu się korozji. Jesienią i zimą powierzchnie chromowane można posmarować cienką warstwą oleju lub wazeliny technicznej, co 3 lub 4 miesiące warstwę smaru zetrzeć i zastąpić nową, gdyż po dłuższym czasie warstwa starzejącego się smaru ulega zakwaszeniu, a taka warstwa również sprzyja korozji.