Obsługa techniczna w okresie docierania obejmuje czynności okreś­lone w instrukcji fabrycznej lub zakładu naprawy samochodów. W ra­zie braku instrukcji obsługi należy w okresie docierania wykonywać czynności przewidziane dla obsługi codziennej (OC) i pierwszej obsługi technicznej (OT-1), omówione poprzednio, z tym że pierwszą z kolei OT-1 należy wykonać po przebiegu 500 km, a drugą i trzecią OT-1 po przebiegach międzyobsługowych 100 km. Olej w silniku w okresie do­cierania należy wymieniać podczas każdej z trzech pierwszych obsług OT-1. Orientacyjną pracochłonność obsługi technicznej w okresie do­cierania należy przyjmować jak dla obsługi OT-1. Trwałość i sprawność silnika zależy w znacznej mierze od okresu i sposobu docierania (niektóre wytwórnie docierają silnik na specjal­nym stanowisku w fabryce), dlatego w każdej instrukcji fabrycznej są dokładnie podane wielkości przebiegów samochodów w okresie do­cierania. Przebieg ten najczęściej wynosi 3000 km. W tym okresie należy bezwzględnie dopilnować, aby zostały wyko­nane wszystkie czynności obsługowe przewidziane instrukcją fabrycz­ną. Bardzo ważnym czynnikiem jest prędkość jazdy na poszczególnych biegach. W okresie docierania obowiązują na poszczególnych biegach maksymalne prędkości podane w fabrycznej instrukcji obsługi (jazda z podaną prędkością maksymalną powinna być krótkotrwała). Jazda ze zbyt małymi prędkościami, zwłaszcza na wyższych biegach, jest rów­nież bardzo szkodliwa. W okresie docierania należy jeździć bardzo ostrożnie i uważnie, nie obciążając w pełni silnika. Trzeba przy tym pamiętać, że silnik można przeciążyć nie tylko wskutek nadmiernego obciążenia samochodu ba­gażem lub pasażerami, lecz również wskutek jazdy po piasku, śniegu, pod górę, a nawet gwałtownie przyspieszając. Pedał przyspieszenia w zasadzie nie powinien być dociskany więcej niż do połowy, a w przypadku jazdy pod górę lub w trudnym terenie trzeba nie­zwłocznie zmienić bieg na niższy. Należy również pamiętać, że jazda w trudnym terenie stanowi wy­jątkową sytuację i może odbywać się tylko na niewielkich odcinkach. Najbardziej korzystna jest jazda poza miastem, w terenie płaskim o dobrej nawierzchni. Jazda w takich warunkach może bowiem od­bywać się ze stałą prędkością, bez konieczności szybkiego przyspie­szania lub nagłego hamowania, co wiąże się zwykle z jazdą w obrębie miasta lub na obszarach zabudowanych. Niewskazana jest również długotrwała jazda nie dotartym samochodem podczas upałów ze wzglę­du na możliwość przegrzania silnika. Zwiększenie maksymalnych prędkości na poszczególnych biegach w okresie docierania powinno następować stopniowo. Im bardziej po­wolny będzie okres docierania, im więcej czasu przeznaczy się na docieranie, tym większa będzie trwałość silnika, tym większą można będzie uzyskać prędkość maksymalną po dotarciu, tym mniejsze bę­dzie zużycie paliwa i oleju. Trzeba pamiętać, że samochodem, zwłaszcza nie dotartym, nie wol­no ruszać z miejsca, jeżeli silnik nie jest odpowiednio nagrzany. Po uruchomieniu silnik należy rozgrzewać powoli, nie dopuszczając do dużej prędkości obrotowej. Należy pamiętać, że olej nagrzewa się wolniej niż woda. Aby uzyskać odpowiednie smarowanie, olej musi dokładnie przylegać do powierzchni współpracujących części. W tym właśnie celu konieczne jest nagrzanie silnika do odpowied­niej temperatury. Czas nagrzewania zależy, oczywiście, od temperatury otoczenia i stanu silnika. W czasie mrozów należy uruchomić silnik i poczekać około 1 minuty przed ruszeniem, a następnie jechać przez pewien czas na II lub III biegu, aż silnik rozgrzeje się przynajmniej do 40°C. Zasadniczy wpływ na dotarcie silnika ma właściwe smarowanie. Niektóre wytwórnie na czas docierania napełniają układ smarowania silnika specjalnym olejem. Olej taki należy wymieniać według wska­zówek podanych w instrukcji obsługi.