Odlewy na żeliwne pierścienie tłokowe można wykonać: a)przez odlewanie w postaci tulei; b)przez odlewanie indywidualne. W produkcji silników do samochodów i ciągników rozpowszechniony jest sposób drugi. Indywidualne odlewanie pierścieni umożliwia otrzymanie spoistej, drobnoziarnistej struktury. Jednakże konieczny jest wówczas bardzo wy­soki poziom wykonywania odlewów w celu uniknięcia zbyt dużej ilości braków (wskutek nierównomiernej twardości i pęcherzy) oraz obserwo­wanej w odlewach indywidualnych tendencji do odbielania i wydzielania swobodnego ferrytu. Występuje to szczególnie przy odlewaniu pierścieni o dużych rozmiarach. Przy wytwarzaniu półfabrykatów pierścieni przez odlewanie indy­widualne, w każdej skrzynce formuje się po 6 pierścieni; w środku umieszczone są otwory wlewowe, a skrzynki układa się jedna na drugiej. Ilość skrzynek jednocześnie zalewanych metalem i ułożonych jedna na drugiej waha się w różnych zakładach w granicach 1217 sztuk. Łączące się otwory wlewowe tworzą w stosie skrzynek kanał z odgałęzieniami prowadzącymi do indywidualnych form; żużel jest odprowadzany osob­nymi kanałami z każdej formy do przelewu żużlowego. Po odlaniu, ochłodzeniu i wybiciu skrzyń odlew ma kształt pnia z od­gałęzieniami, uformowanego przez główny wlew pionowy (stojak) oraz boczne kanały wlewowe i poszczególne pierścienie (rys. 222). Po odłamaniu każdego pierścienia miejsca przełomu wygładza się. Proces indywidualnego odlewania pierścieni tłokowych w nowocze­snych zakładach jest w znacznym stopniu zmechanizowany. Mechanizację produkcji zastosowano przede wszystkim w specjalnych zakładach, w któ­rych odlewa się większe ilości pierścieni. Naddatki na obróbkę mechaniczną płaszczyzn pierścieni wynoszą 0,20,3 mm na stronę, a na obróbkę powierzchni wewnętrznej — 0,2570,3 mm na stronę. Półfabrykaty po oczyszczeniu podlegają kontroli. Polega ona na zewnętrznych oględzinach wszystkich pierścieni w celu wykrycia wad odlewniczych. Część pierścieni (275%) pobiera się dla sprawdzenia twar­dości, szerokości promieniowej (dopuszczalne odchyłki 0,270,25 mm pomiędzy poszczególnymi pierścieniami) i zwichrowania (do 0,2 mm). Tolerancje wysokości półfabrykatów nie powinny przekraczać 0,15 mm, średnicy — 0,7 mm 1). Model służący do odlewu pierścieni tłokowych przedstawiono na rys. 222. Na wewnętrznej powierzchni odlewu pierścienia, w miejscu prze­znaczonym na wycięcie zamka znajduje się zwykle występ lub zagłębienie (rys. 223). Służy ono do nadania pierścieniowi prawidłowego położenia kątowego przy toczeniu jego zewnętrznej powierzchni owalnej wg kopiału. Przy odlewaniu w tulejach półfabrykat ma kształt cylindra (z koł­nierzem z jednej strony lub bez kołnierza). Tuleje odlewa się metodą odśrodkową w formach wirujących. W celu uniknięcia odbielania żeliwa stosowane są formy z odpowiednią wykładziną. Materiał odlewu jest bar­dziej ścisły i drobnoziarnisty niż przy odlewaniu tulei w formach nie­ruchomych. Pracochłonność obróbki mechanicznej pierścieni tłokowych odlanych indywidualnie jest mniejsza od pracochłonności obróbki pierścieni odla­nych w postaci tulei; ilość metalu zdjętego przy obróbce pierścieni odla­nych indywidualnie jest również mniejsza 2,53 razy. Ogólna zaś ilość ciekłego metalu zużywanego przy odlewaniu indywidualnym jest nieco większa niż przy odlewaniu w tulejach.