Decydujący wpływ na układ konstrukcyjny całego pojazdu ma sposób usytuowania jego silnika oraz ustalenie, które koła samochodu są kołami napędzanymi. W samochodach osobowych są stosowane trzy zasadnicze rodzaje układu konstrukcyjnego (rys. 1.3), a mianowicie: • Umieszczony z przodu silnik napędza koła tylne. Układ taki jest nazywany układem klasycznym (rys. 1.3a). Umieszczony z przodu silnik napędza koła przednie. Układ taki jest nazywany zblokowanym układem z napędem przednim (rys. 1.3b). Umieszczony z tyłu silnik napędza koła tylne. Układ taki jest nazywany zblokowanym układem z napędem tylnym (rys. 1.3c). W samochodach ciężarowych i ciągnikach drogowych z reguły jest stosowany układ klasyczny (rys. 1.4a); w takich po jazdach napęd bywa niekiedy doprowadzany do więcej niż jednej osi tylnej. W autobusach układ klasyczny obecnie jest rzadko stosowany. Zastąpiono go zblokowanym napędem tylnym, umożliwiającym obniżenie podłogi oraz lepsze wykorzystanie wnętrza autobusu (rys. 1.4b). W nowych konstrukcjach autobusów coraz częściej stosuje się płaskie silniki umieszczane pod podłogą. Takie rozwiązanie umożliwia jeszcze lepsze wykorzystanie wnętrza pojazdu. W pojazdach przeznaczonych do poruszania się zarówno po drogach, jak i w terenie stosuje się napęd na wszystkie osie (rys. 1.4c). Umożliwia to pełniejsze wykorzystanie siły napędowej, napędzającej w tym przypadku wszystkie koła pojazdu.