Stacją obsługi technicznej nazywamy osobne lub wydzielone po­mieszczenie ze stanowiskami roboczymi, przeznaczone do wyko­nywania obsługi i napraw pojazdów. W skład stacji wchodzą hale ze stanowiskami do obsługi i na­praw pojazdów, warsztaty specjalizowane, magazyny oraz po­mieszczenia biurowe i socjalne. Zależnie od wielkości stacji stanowiska w halach obsługowo--naprawczych mogą mieć charakter uniwersalny lub mogą być przystosowane do wykonywania pewnych z góry określonych czynności. Zwykle im większa jest stacja obsługi, tym większy jest stopień specjalizacji stanowisk. W dużych stacjach obsługi organizuje się niekiedy pracę me­todą linii potokowych. Linię taką stanowi szereg odpowiednio rozmieszczonych stanowisk o dużym stopniu specjalizacji, połą­czonych systemem zmechanizowanego transportu. Warunkiem pracy linii jest jednakowy czas wykonywania operacji na każdym stanowisku. Obsługiwany pojazd przechodzi kolejno przez wszyst­kie stanowiska linii, przy czym wykonany zostaje pewien cykl czynności, związany z określonym rodzajem obsługi. Taka orga­nizacja znajduje zastosowanie jedynie w stacjach wewnętrznego użytku, obsługujących tabor składający się z dużej liczby pojaz­dów jednego typu. W mniejszych stacjach obsługi spotyka się stanowiska mycia i czyszczenia samochodów, smarowania i wymiany olejów, obsłu­gowe, obsługowo-naprawcze, diagnostyczne itp. Warsztaty specjalizowane, wchodzące w skład stacji obsługi, wykonują naprawy poszczególnych zespołów, podzespołów i częś­ci wymontowanych z samochodów oraz naprawę maszyn, urzą­dzeń i narzędzi stacji. Zależnie od zakresu pracy stacja może być wyposażona w większą lub mniejszą liczbę warsztatów o szerszym lub węższym zakresie robót. Najczęściej spotyka się następujące warsztaty: ślusarsko-mechaniczny, blacharsko-spawalniczy, ko­walski, naprawy urządzeń układu zasilania (paliwowego), napra­wy ogumienia, elektrotechniczny, stolarsko-tapicerski oraz lakier­niczy. Warsztaty powinny być wyposażone w sprzęt kontrolny umożliwiający ocenę jakości wykonywanych napraw. Warsztaty powinny być usytuowane w pobliżu hal obsługo-wo-naprawczych i powinny mieć wygodne połączenie z poszcze­gólnymi stanowiskami. Odnosi się to również do magazynów, które powinny być rozmieszczone w sposób ułatwiający właści­wą współpracę z warsztatami i stanowiskami obsługowo-napraw-czymi. Urządzenie magazynów jest ściśle związane z programem pro­dukcyjnym stacji. Bez względu jednak na wielkość stacji urzą­dzenie magazynów powinno być zgodne z obowiązującymi prze­pisami i powinno umożliwiać prawidłowe przechowywanie zespo­łów i części pojazdów oraz olejów i smarów. Pomieszczenia biurowe i socjalne powinny zapewniać najwłaś­ciwsza warunki pracy personelowi stacji oraz sprawne załatwia­nie interesantów. Stosownie do struktury organizacyjnej stacji obsługi jej per­sonel produkcyjny dzieli się na dwie grupy: grupę obslugowo-naprawczą, zatrudnioną na stanowiskach po­jazdów, wykonującą obsługę techniczną i naprawy taboru, tj. pracującą bezpośrednio przy samochodach; grupę naprawczą, zatrudnioną w - warsztatach specjalizowa­nych, wykonującą czynności odpowiadające specjalizacji po­szczególnych warsztatów. W skład grupy obsługowo-naprawczej wchodzą monterzy sa­mochodowi, pomocnicy, elektrycy samochodowi itp. Grupę tę dzieli się na brygady, którymi obsadza się zmiany. W skład grupy naprawczej wchodzą pracownicy bardziej wy­specjalizowani, wyszkoleni w wykonywaniu węższego zakresu czynności.