Żeliwne tuleje cylindrowe odlewa się według dwóch metod: 1)metodą statyczną, metodą odśrodkową. Przy odlewaniu według pierwszej z wymienionych metod stosowane są nieruchome, dzielone formy piaskowe. W produkcji wielkoseryjnej i ma­sowej formowanie odbywa się maszynowo za pomocą metalowych modeli, przy czym w jednej skrzynce odlewa się 2 do 4 tulei. Zasady odlewania odśrodkowego oraz jego odmiany w zastosowaniu do wytwarzania tulei cylindrowych omówione zostały w rozdziale II (patrz rys. 50753). Podane tam również porównanie metody statycznej i metody odśrodkowej tłumaczy coraz szersze rozpowszechnienie tej ostatniej. Dokładność średnicy wewnętrznej odlewów odśrodkowych tulei cylin­drowych odpowiada zwykle klasie 9, a naddatki na obróbkę gładzi cylin­drowej wahają się od 2,0 do 2,5 mm na stronę. Odlewy tulei cylindrowych po oczyszczeniu poddawane są wyżarzaniu odprężającemu, które dla podanego poprzednio typowego żeliwa perlitycznego odbywa się w temperaturze 565f595°C. Drugą część obróbki cieplnej żeliwnych tulei cylindrowych, tj. ich har­towanie przeprowadza się przed wykańczającą obróbką mechaniczną. Tu­leje żeliwne są hartowane z temperatury 560f600°C z oziębianiem w oleju i odpuszczane w temperaturze około 180°C przez 2 godz. Po takiej obróbce cieplnej twardość tulei wynosi HB = 363t444. Drugą odmianą stosowanego hartowania żeliwnych tulei cylindrowych jest hartowanie indukcyjne jej zewnętrznej powierzchni na głębokość l,5r2 mm do twardości HRC = 45f50. Stalowe tuleje cylindrowe obrabiane są z odkuwek wykonywanych naj­częściej na kuźniarkach (patrz przykład kucia tulei cylindrowej na rys. 96), prasach hydraulicznych lub na walcarkach do rur. Stosunkowo duże nad­datki na obróbkę półfabrykatów stalowych (8f10 mm na stronę) tłumaczy się tym, że stale do azotowania mają skłonność do odwęglania podczas ob­róbki cieplnej na głębokość 2f2,5 mm.