Pompa paliwa służy do przetłaczania paliwa ze zbiornika do gaźnika. Pompa musi przy tym wytwarzać ciśnienie zdolne do pokonania oporów przepływu. Czterosuwowe silniki wyposażone są zwykle w mechaniczną pompę przeponową lub rzadziej — elektryczną. Pompa paliwa jest umiesz­czona zwykle w takim miejscu, aby nie nagrzewała się zbytnio. Oprócz tego pompa musi być starannie odizolowana cieplnie od kadłuba sil­nika. Zwykle w tym celu stosuje się podkładki izolacyjne z tworzywa sztucznego. Nagrzanie się pompy może powodować intensywne paro­wanie paliwa, powstawanie korków parowych w układzie zasilania oraz utrudnienie lub nawet przerwanie dopływu paliwa do gaźnika. Typową pompę paliwa pokazano na rysunku 7.5. Obudowa składa się z dwóch części 7 i 8, między którymi zamocowana jest przepo­na 19. Przepona wykonana jest z kilku warstw impregnowanej tkani­ny, w celu zwiększenia jej wytrzymałości mechanicznej i odporności na działanie benzyny. Przepona za pośrednictwem trzonka 4 połączo­na jest z dźwigniami 3 i 22. Sprężyna 23 stale dociska dźwignię 22 do krzywki 21 wału rozrządu. W górnej części obudowy 8 znajdują się zawory tłoczny 10 i ssawny 15 oraz otwory wylotowy 9 i wloto­wy 17. U góry umieszczona jest siatka filtrująca 13 i osadnik 12. Trzonek 4 przepony ma uszczelniacz w osłonie 20. Uszczelniacz za­pobiega przenikaniu gazów z komory korbowej do przestrzeni pod przeponą. Zasada działania przeponowych pomp paliwa jest we wszystkich samochodach jednakowa. Podczas naciskania krzywki 21 na dźwignię 22 trzonek 4 powoduje przesunięcie przepony 19 w dół. Wskutek zwiększenia objętości nad przeponą powstaje niewielkie podciśnienie, pod wpływem którego paliwo napływa przez otwór 17, siatkę filtru­jącą 13 i zawór ssawny 15 do przestrzeni nad przeponą. Gdy nacisk na dźwignię 22 zostanie zwolniony, sprężyna 6 wypchnie do góry przeponę i nastąpi tłoczenie paliwa. W tym czasie zawór tłoczny 10 jest otwarty, a zawór ssawny 15 zamknięty. Paliwo przez otwór 9 wypływa przewodem do gaźnika. Powietrze, które znajduje się w komorze 14 (nad zaworem 10), pod­czas tłoczenia ulega ściskaniu, dzięki czemu zmniejsza się pulsacja paliwa. Siła sprężyny 6 jest tak dobrana, aby przy napełnionej do normal­nego poziomu komorze pływakowej gaźnika ciśnienie paliwa nie spo­wodowało otwarcia zaworu iglicowego. Wówczas tłoczenie paliwa do komory pływakowej zostanie przerwane, a przepona wraz z trzonkiem i dźwignią 3 będzie znajdowała się w dolnym położeniu nieruchomo, natomiast dźwignia 22 będzie obracała się wokół własnej osi (dzięki istnieniu luzu między dźwigniami 3 i 22 na osi 24). Do napełnienia paliwem komory pływakowej gaźnika, gdy pompa nie pracuje, służy dźwignia ręczna 1 i wałek 2 z wycięciem, w które wchodzi dźwignia 3 trzonka przepony. Wskutek przesuwania dźwigni 1 wałek 2 naciska na dźwignię 3, powodując przemieszczenie przepony do dołu. Jeżeli jednak krzywka 21 znajduje się w takim położeniu, w którym przepona przesunięta jest do dołu, dźwignią ręczną nie można będzie napompować paliwa. W takim przypadku należy usta­wić wał korbowy w takim położeniu, aby krzywka nie naciskała na dźwignię 22. Na rysunku 7.6 pokazano budowę pompy paliwa samochodu FIAT 125P. Zasada pracy tej pompy jest taka sama, jak pompy poprzednio omówionej. Zasadnicze różnice w budowie są następujące: pompa nie ma dźwigni ręcznego pompowania paliwa, przepona wraz z trzonkiem i sprężyną stanowi nierozbieralną ca­łość i tak jest wymieniana w razie uszkodzenia, pompa jest napędzana krzywką wału rozrządu za pośrednictwem popychacza, który porusza ramię dźwigni przepony, pompa ma mniejsze wymiary i bardziej zwartą budowę. Przewody paliwa są to z reguły cienkościenne rurki miedziane, mo­siężne, z tworzyw sztucznych lub gumy syntetycznej. Niekiedy stosuje się również rurki stalowe, lecz muszą one być odpowiednio zabezpie­czone przed korozją. Średnica wewnętrzna przewodów wynosi zwykle od 3 do 15 mm. Przewód łączący zbiornik z pompą paliwa powinien wznosić się lub opadać bez zagięć, aby uniknąć nagromadzenia się zanieczyszczeń, wody lub par paliwa. Złącza i uszczelki przewodów nie powinny mieć mniejszej średnicy wewnętrznej niż przewody, aby również nie powodowały gromadzenia się zanieczyszczeń.