Prądnica jest źródłem energii elektrycznej w samochodzie. Podczas pracy silnika ładuje ona akumulator i zasila urządzenia elektryczne pojazdu. Prądnica zwykle jest przymocowana za pośrednictwem wspor­nika do bocznej części kadłuba silnika i napędzana paskiem klinowym od wału korbowego. Szczegóły budowy typowej prądnicy samochodo­wej pokazano na rysunku 8.7. Gdy twornik prądnicy obraca się w polu magnetycznym wzbudza­nym przez bieguny stojana, jego uzwojenia przecinają linie pola mag­netycznego, wskutek czego indukuje się w nich prąd. Ze względu na to, że uzwojenia twornika przecinają linie pola magnetycznego kolejno w jednym, a następnie w przeciwnym kierunku, powstaje w nich zawsze prąd przemienny. Komutator, który pośredniczy w przepływie prądu między uzwojeniem twornika a szczotkami, przepuszcza prąd tylko w jednym kierunku. Jest to możliwe dzięki temu, że przepływ prądu zaindukowanego w każdej sekcji uzwojenia twornika do szczo­tek może się odbywać tylko wówczas, gdy szczotki stykają się z dział­kami komutatora połączonymi z końcami danej sekcji. Podczas uruchamiania prądnicy uzwojenia twornika przecinają linie słabego pola magnetycznego, które jest wzbudzane przez magnetyzm szczątkowy biegunów stojana. Wskutek tego w uzwojeniach twornika zaczyna płynąć słaby prąd, który jest zbierany przez nieruchome szczotki z wirującego komutatora. Prąd ten płynie częściowo na ze­wnątrz, a częściowo przez uzwojenia wzbudzenia. Część prądu płynąca przez uzwojenia wzbudzenia magnesuje do­datkowo bieguny stojana, dzięki czemu wzmacnia się wzbudzane przez nie pole magnetyczne. Wpływa to z kolei na wzmocnienie prądu indukowanego w uzwojeniach twornika. Trwa to do czasu całkowitego nasycenia magnetycznego biegunów stojana. Gdy to nastąpi, napięcie na zaciskach prądnicy zależy wyłącznie od prędkości, z którą uzwoje­nie twornika przecina linie pola magnetycznego, a więc od prędkości obrotowej twornika.