Prędkość obrotowa n silnika określa częstotliwość obrotów wału korbowego, czyli liczbę obrotów w jednostce czasu. Zgodnie z obowiązującym układem SI prędkość obrotową, jako częstotliwość obrotów silnika, należy wyrażać w s"1 lub zastąpić ją prędkością kątową oj wyrażaną w rad/s. W praktyce dozwolone jest także wyrażenie prędkości obrotowej silnika w obr/ /min. Należy pamiętać, że oj = 2:t • n, gdy n jest wyrażone w s-1 lub (o = — , gdzie n jest wyrażone w obr/min. Parametrem silnika, który (po przeniesieniu go na koła pojazdu samochodowego) określa wartość siły napędzającej pojazd, jest moment obrotowy MD. Jest to moment przekazywany z wału korbowego silnika do układu napędowego pojazdu. Moment ten można zmierzyć na stanowisku badawczym wyposażonym w specjalny hamulec (tzw. stanowisko hamowniane). Jednostką momentu jest kiloniuton razy metr (kN • m). Moc N silnika charakteryzuje możliwość wykonania przez silnik określonej pracy w pewnym czasie. Zazwyczaj mocy nie mierzy się bezpośrednio, lecz oblicza wg wzoru N = co • M0 = 2a • n • M0 kW gdzie: M„ — moment obrotowy w kN • m, n — prędkość obrotowa w s-1 Podanie mocy silnika nie charakteryzuje stopnia jego wysilenia, ponieważ nie określa, z jakiej pojemności skokowej moc ta jest uzyskiwana. Do tego celu potrzebna jest znajomość objętościowego wskaźnika mocy Nv. Otrzymuje się go przez podzielenie mocy silnika przez jego objętość skokową Nv = -£- kW/dm3 v as gdzie: iV — moc silnika w kW, VM — objętość skokowa silnika w dni5 Objętościowe wskaźniki mocy współczesnych silników pojazdów samochodowych zawierają się w następujących granicach: silniki z zapłonem iskrowym Nv = 22-4-40 kW/dm3, silnik z zapłonem samoczynnym Nv = 8-4-28 kW/dmA