Przy wytwarzaniu pierścieni tłokowych z półfabrykatów w postaci tulei toczenie zgrubne powierzchni zewnętrznej i jednocześnie wewnętrznej przeprowadza się na rewolwerówkach lub tokarkach specjalnych. W po­dobny sposób odbywa się również toczenie wykańczające, z którym łączy się często w jedną operację również obcinanie pierścieni. Na rys. 290 po­kazano schemat obróbki pierścieni tłokowych z tulei, przy czym w jednej operacji wykonuje się: toczenie zgrubne powierzchni walcowych (nożami 1 i 2), toczenie wykańczające powierzchni walcowych (nożami 3 i 4) oraz obcinanie pierścieni (nożami 579). Toczenie zewnętrznej powierzchni walcowej pierścieni odlewanych in­dywidualnie przeprowadza się zwykle grupowo przy użyciu uchwytów trzpieniowych. Po obtoczeniu i wycięciu zamka przeprowadza się wyta­czanie pierścieni na tokarkach lub rewolwerówkach. Pierścienie nakłada się po 20f40 sztuk w uchwyt w kształcie tulei mocowany na wrzecionieobrabiarki. Często stosuje się uchwyty z wymienną tuleją, które umożli­wiają ładowanie drugiej grupy pierścieni do tulei w czasie wytaczania pierwszej grupy. Wstawiane tuleje mocuje się do uchwytów albo dociska­mi śrubowymi od strony czołowej, albo też za pomocą cięgna przechodzą­cego przez wrzeciono. Przesu­wanie osiowe cięgna uzyskuje się kołkiem ręcznym lub me­chanizmem pneumatycznym. Na rys. 291 pokazano kon­strukcję uchwytu do wytacza­nia pierścieni tłokowych zapew­niającą dobrą współosiowość ich zewnętrznych i wewnętrznych powierzchni walcowych. W tym przypadku pierścienie mocowa­ne są w dzieloną i rozchylaną tuleję 1 i zaciskane śrubami 2 za pośrednictwem pierścienia 3. Następnie tuleję z pierścienia­mi tłokowymi ustala się na od­cinku cylindrycznym elemen­tu 4, zamocowanego na tarczy tokarskiej 5, i zaciska nakrętką 6. Po wytoczeniu zdejmuje się tuleję z uchwytu, a pierścienie z tuleją zamocowuje się na uchwycie trzpieniowym. Z kolei zdejmuje się tuleję, a uchwyt z pierścieniami usta­wia się w kłach i przeprowadza się zewnętrzne toczenie. Położenie uchwy­tu trzpieniowego przy toczeniu pokazane jest na rysunku linią kropko­waną. Toczenie pierścieni według wzornika wykonuje się najczęściej grupowo (po 30t50 sztuk) na wielonożowych tokarkokopiarkach specjalizowanych lub specjalnych. Przy tej operacji jest rzeczą ważną właściwe ustawienie kątowe obrabianych pierścieni. Z tego względu pierścienie przeznaczone do toczenia kopiowego zaopatruje się od strony wewnętrznej w specjalne nadlewy lub wgłębienia w miejscu przeznaczonym na wycięcie zamka. Niekiedy zamiast nadlewów lub wgłębień wykonuje się ryski na powierz­chni zewnętrznej pierścieni. Aby przyspieszyć mocowanie pierścieni tłokowych z wewnętrznymi nadlewami na uchwycie trzpieniowym w odpowiednim położeniu kątowym grupę pierścieni nakłada się na obracający się wałek (napędzany silnikiem elektrycznym). Pierścienie będą się obracały na wałku aż do osiągnięcia położenia pokazanego na rys. 292, tzn. po pewnym czasie nadlewy wszyst­kich pierścieni ustawią się w jednej linii. Ustawione w ten sposób pier­ścienie ustala się na uchwycie wprowadzając nadlewy w odpowiedni rowek. Grupę pierścieni osadzonych na uchwycie trzpieniowym wyrównuje się za pomocą przyrządu o budowie zbliżonej do samocentrującego uchwytu trzyszczękowego (rys. 293). Nadawanie ruchu promieniowego szczękom 1 odbywa się za pomocą układu dźwigni napędzanej pedałem 2 lub mecha­nizmem pneumatycznym. Przy obróbce potrzebne są dwa uchwyty trzpie­niowe, z których jeden znajduje się wraz z pierścieniami na obrabiarce, natomiast drugi jest w tym czasie ładowany nową grupą pierścieni. Ustawiony w kłach tokarki trzpień z pierścieniami ustala się na obra­biarce w dokładnie określonym położeniu kątowym. W celu uniknięcia błędów przy tym ustalaniu na uchwytach należy wykonać odpowiednie znaki lub przewidzieć w ich konstrukcji możliwość ustalania w dokładnie określonym położeniu. Schemat toczenia kopiowego pierścieni tłokowych pokazano na rys. 294. Jednoczesne obtaczanie grupy pierścieni na jednym uchwycie trzpienio­wym przeprowadza się zwykle kilkoma nożami umieszczonymi w odstę­pach 30740 mm jeden od drugiego. Z tego względu pierścienie osadza się na uchwycie trzpieniowym w kilku sekcjach po kilkanaście sztuk, a po­między poszczególnymi sekcjami umieszcza się przekładki. Po obtoczeniu według wzornika i wycięciu zamka przeprowadza się wy­taczanie pierścieni w sposób podobny do opisanego poprzednio. Przy wytwarzaniu pierścieni z odlewów indywidualnych niektóre wy­twórnie do zgrubnej obróbki zewnętrznych i wewnętrznych powierzchni walcowych stosują specjalne szlifier­ki bezkłowe, co pozwala zwiększyć wydajność późniejszych operacji obtaczania i wytaczania oraz zwiększyć trwałość narzędzia przy tych opera­cjach (przy szlifowaniu zgrubnym, poza usunięciem zbieżności odlewni czych i większych nierówności, zdejmowany jest naskórek odlewniczy na głębokość 0,1570,2 mm). Na rys. 295a przedstawiono schemat szlifowania bezkłowego wewnętrz­nej powierzchni pierścienia, a na rys. 295b — powierzchni zewnętrznej. W ten sposób obrabia się jednocześnie około 20 pierścieni, przy czym wy­dajność wynosi przeciętnie 800f1000 szt/godz.