Przestrzeń cylindra zamkniętą nad tłokiem znajdującym się w GMP nazywamy komorą spalania lub komorą sprężania. Objętość komory spalania oznaczamy symbolem Vk. Przestrzeń znajdującą się nad tłokiem w jego DMP nazywamy całkowitą objętością cylindra Vc. Całkowita objętość cylindra składa się z objętości skokowej i objętości komory spalania Vc = Vs+Vk W czasie ruchu tłoka w cylindrze objętość pozostająca nad tłokiem zmienia się w sposób ciągły od najmniejszej Vk do największej Vc (w suwach dolotu i pracy) lub odwrotnie (w suwach sprężania i wylotu). Sprężenie czynnika w cylindrze określamy stopniem sprężania, oznaczanym grecką literą £ (epsilon). Jest to stosunek całkowitej objętości cylindra do objętości komory spalania = vc vs+vk vs £ vk vk vk+1 Stopień sprężania określa, ile razy zmniejszyła się objętość robocza silnika (objętość nad tłokiem) w czasie sprężania czynnika. Określa on więc, jak silnie jest wstępnie sprężana mieszanka, którą napełniono cylinder podczas suwu dolotu. We współczesnych silnikach z zapłonem iskrowym stosuje się stopnie sprężania £ = 7-MO. W silnikach z zapłonem samoczynnym stosuje się stopień sprężania e = 13-4-22. Większe stopnie sprężania odpowiadają silnikom o większej prędkości obrotowej.