Technologia pierścieni tłokowych
Rozróżniamy dwa rodzaje pierścieni tłokowych (rys. 288):
1)uszczelniające 1, których zadanie polega na uszczelnieniu tłoka w cylindrze,
2)zgarniające 2, które zapobiegają przenikaniu większej ilości oleju do przestrzeni nad tłokiem.
Poza wymienionymi zadaniami oba rodzaje pierścieni tłokowych powinny zapewniać prawidłowe rozprowadzenie oleju po gładzi cylindrowej
oraz skuteczne odprowadzanie ciepła z denka i ścianek tłoka do ścianek cylindra.
Dokładność obróbki pierścieni tłokowych charakteryzuje się następującymi
danymi. Dopuszczalne odchyłki dla
wymiarów wysokości wahają się w gra
nicach 0,01f0,03 mm, a dla wymiarów
szerokości — w granicach 0,lr0,2 mm.
Rys. 288. Pierścienie uszczelniają Odchyłki wymiaru przecięcia w zamce i zgarniające ku po włożeniu pierścienia do cylindra nie powinny przekraczać 0,2r0,3 mm.
W zakresie błędów kształtu warunki techniczne określają zwykle dopuszczalne odchylenia od płaskości powierzchni czołowych pierścienia oraz dopuszczalne odchylenia od zarysu kołowego zewnętrznej powierzchni walcowej. Pierwszy z wymienionych warunków określa się stopniem przylegania powierzchni czołowej do płyty; jego sprawdzenie odbywa się praktycznie w ten sposób, że pierścień powinien przechodzić pod wpływem własnego ciężaru pomiędzy dwoma płytami, ustawionymi w odległości o 0,02r0,05 mm większej od maksymalnej wysokości pierścienia. Odchylenia od zarysu kołowego zewnętrznej powierzchni walcowej określa się wstawiając obrobiony pierścień w pierścień wzorcowy, przy czym albo nie dopuszcza się zwykle żadnego prześwitu, albo też dopuszcza się ( w silnikach ciągnikowych) w bardzo wąskich granicach (do 0,02 mm nie więcej niż w dwóch miejscach na łuku odpowiadającym 30°).
Gładkość powierzchni czołowych odpowiada zwykle klasie 7 lub 8, natomiast gładkość zewnętrznej powierzchni walcowej — klasie 5 lub 6.
Warunki techniczne dla pierścieni tłokowych zwykle określają również ich własności mechaniczne, jak sprężystość, wytrzymałość na zginanie, odkształcenie itp.
Pierścienie tłokowe wykonywane są ze specjalnego żeliwa, którego skład dobiera się stosownie do sposobu wykonania; np. przy wytwarzaniu pierścieni z tulei lanych metodą odśrodkową można przyjąć następujący skład: C = 3,043,2%, Si = 1,441,6%, Mn = 1,241,4%, P = 0,340,5% i S = 0,0840,1%. Niekiedy stosowane są takie dodatki, jak chrom, nikiel lub molibden.
Struktura pierścieni tłokowych powinna być perlityczna, bądź perlitycznosorbityczna o równomiernie rozłożonych płatkach grafitu, występujących na tle eutektyki fosforowej w postaci drobnej siatki.