Sprawdzanie poziomu cieczy chłodzącej wchodzi w zakres codzien­nej obsługi silnika. Do układu chłodzenia należy wlewać miękką wodę (najlepiej deszczową). Wodę z wodociągu, rzeki lub jeziora trzeba gotować w ciągu 30-4-40 min, a przed wlaniem do układu chłodzenia — przefiltrować. Twarda woda jest przyczyną szybkiego odkładania się kamienia kotłowego w płaszczu wodnym kadłuba i głowicy oraz w chłodnicy, co z kolei powoduje pogorszenie odpro­wadzania ciepła i naruszenie warunków cieplnych pracy silnika. Podczas eksploatacji silnika konieczne jest sprawdzanie naciągu paska napędu wentylatora. Zbyt słabo naciągnięty lub zaolejony pasek ślizga się, a wentylator obraca się z małą prędkością, wskutek czego może nastąpić przegrzanie silnika. Uszkodzenie termostatu jest' także przyczyną naruszenia warunków cieplnych pracy silnika. Silnik nagrzewa się wówczas bardzo powoli, wskutek czego wzrasta zużycie gładzi cylindrów i innych części oraz zużycie paliwa i oleju. Wszelkie nieszczelności chłodnicy usuwa się za pomocą lutowania. Zalutowaną chłodnicę sprawdza się przez zanurzenie w wodzie po wytworzeniu wewnątrz ciśnienia powietrza ok. 0,5 kG/cm2. Zauważone wycieki cieczy chłodzącej świadczą o nieszczelności układu chłodzenia. Jeżeli wycieki występują w miejscach połączeń, należy sprawdzić i ewentualnie dociągnąć metalowe opaski. Jeżeli nie daje to rezultatu, trzeba wymienić elastyczne przewody. Wycieki powodują zakłócenia w krążeniu cieczy chłodzącej, gotowanie cieczy i wskutek tego przegrzewanie się silnika. Wycieki z pompy wody świadczą o uszkodzeniu lub zużyciu samo-uszczelniacza. Wymieniając samouszczelniacz należy sprawdzić stan wałka pompy. Jeżeli na wałku widoczne jest wytarcie w miejscu osa­dzenia samouszczelniacza, należy wymienić wałek lub oddać go do regeneracji, gdyż tylko wymiana samouszczelniacza nie zlikwiduje wycieków z pompy.