Uszczelka głowicy spełnia następujące zadania: zapewnia szczelne zamknięcie komór spalania; uszczelnia otwory do przepływu cieczy w silnikach chłodzonych cieczą; uszczelnia kanały oleju oraz otwory przelotowe drążków popychaczy i śrub dwustronnych. Uszczelki głowicy muszą być odporne na działanie wysokiej tempe­ratury i ciśnienia, nie powinny rozmiękać pod wpływem cieczy chło­dzącej lub oleju, a jednocześnie powinny być dostatecznie plastyczne, aby wypełnić nierówności powierzchni styku. W rezultacie spotyka się rozmaite uszczelki wykonywane i dobierane do swoistych cech nawet poszczególnych modeli silników. Najczęściej stosowane są uszczelki metalowo-azbestowe z grafitowanego azbestu, wzmocnionego rdzeniem z blachy perforowanej lub z siatki metalowej, oraz uszczelki azbestowo-metalowe z tektury azbestowej obustronnie osłoniętej blachą mie­dzianą (rys. 4.16). Do silników chłodzonych powietrzem zwykle są sto­sowane uszczelki pełne metalowe. Zaletą tych uszczelek jest możliwość uzyskania bardzo dokładnego wymiaru grubości. Uszczelka między skrzynią korbową a miską olejową, zapobiegająca przeciekom oleju, jest wykonana zwykle z korka prasowanego lub z gu­my syntetycznej. Uszczelnienie otworów przelotowych w skrzyni korbowej zapewnia się przez zakładanie filcowych pierścieni uszczelniających (w starszych konstrukcjach) lub samouszczelniaczy (pierścieni Simmera). Oprócz te­go na wałach korbowych stosuje się odrzutniki oleju, zabezpieczające przed nadmiernym napływaniem oleju do uszczelnień.