Samochód jako miejsce pracy kierowcy powinien umożliwiać wy­konywanie wszelkich czynności przy możliwie małym wysiłku włożonym przez kierowcę. Samochód powinien więc zapewniać: — łatwość prowadzenia — zależną od sprawności działania me­chanizmów sterowania poszczególnymi zespołami, rozwiązania konstrukcyjnego kabiny kierowcy, możliwości regulacji fote­la, widoczności, stosowania urządzeń wspomagających, liczby i rozmieszczenia wskaźników i urządzeń sygnalizacyjnych itp.; — łatwość obsługi technicznej — zależną przede wszystkim od liczby zespołów wymagających obsługi oraz od łatwości do­stępu do nich. Aby samochód właściwie spełniał wymagania użytkowników, musi być dostosowany do warunków, w jakich ma być eksploato­wany. Inne są wymagania dotyczące samochodów obsługujących wielkie budowy, inne autobusów miejskich, a jeszcze inne tak­sówek. Samochody przeznaczone do pracy w ciężkim terenie powin­ny mieć silniki o dużej mocy, napęd na przednie i tylne koła, małe naciski jednostkowe kół na grunt (np. dzięki zastosowaniu niskociśnieniowych opon) oraz powinny być zwrotne. Samocho­dy przeznaczone do przewozów na długich trasach powinny mieć dużą ładowność oraz powinny być przystosowane do jazdy z przy­czepą. Podczas ich eksploatacji ważniejsza jest prędkość maksy­malna niż zdolność do przyspieszania. Natomiast w pojazdach przeznaczonych do użytkowania w ruchu miejskim istotniejsza jest zdolność przyspieszania niż, nie wykorzystywana zwykle, prędkość maksymalna. Niekiedy samochód musi spełniać szcze­gólne wymagania. Stąd powstał szereg pojazdów o specjalnej kon­strukcji, przeznaczonych tylko do określonych zadań — samocho­dy samowyładowcze, samochody-cysterny, furgony do przewozu mebli, pieczywa itp.