Zawieszeniem samochodu nazywa się zespół elementów sprężystych oraz współpracujących z nimi zestawów części, które łączą osie kół samochodu z ramą lub wprost z nadwoziem. Zadaniem zawieszenia jest łagodzenie przenoszących się na nadwozie samochodu wstrząsów, które są wzbudzane toczeniem się kół po nierównościach drogi. Zawieszenie stanowi więc układ elementów usytuowanych między kołami a ramą lub nadwoziem samochodu. Oddzielenie elementami kół od nadwozia sprawia, że wszystkie masy pojazdu można podzielić na dwie grupy: masy nieresorowane, których drgania są wymuszone bezpośrednio przez nierówności drogi (koła, osie, mosty napędowe); masy resorowane, których drgania są znacznie zmniejszone dzięki zastosowaniu elementów sprężystych zawieszenia (rama, silnik, nadwozie itd.). Określenie mas nieresorowanych nie jest zupełnie ścisłe, bowiem ruchy pionowe tych mas nie odwzorowują wiernie profilu nawierzchni drogi. Dzieje się tak dzięki sprężystości ogumienia, które uginając się już na styku opona-nawierzchnia drogi powoduje wstępne złagodzenie wstrząsów. W chwili najechania przez koło na przeszkodę w ruch pionowy zostaje wprawiona masa nieresorowana. Ruch tej masy po­woduje ugięcie zawieszenia i zwiększenie napięcia sprężystego elementu zawieszenia, znajdującego się między masami nieresorowana i resorowaną. Dopiero ta zwiększona siła napięcia elementu sprężystego powoduje przesunięcie masy resorowanej. Dzięki pracy zawieszenia zmiana położenia masy resorowanej przebiega w sposób płynny, mimo że impuls wywołany najechaniem koła na przeszkodę działał w sposób gwałtowny. Pod względem konstrukcji zawieszenia dzielimy na zależne i niezależ?ie. W zawieszeniach zależnych elementy zawieszenia sprzęgają z ramą lub nadwoziem samochodu sztywną oś, napędzaną lub nienapędzaną. W tym przypadku ruchy obu kół tej osi są od siebie zależne. W zawieszeniach niezależnych każde z kół jest połączone z ramą lub nadwoziem oddzielnie, dzięki czemu koła po obu stronach samochodu mogą wykonywać ruchy pionowe niezależnie od siebie.