Zbiornik paliwa (rys. 7.2) służy do magazynowania w samochodzie zapasu paliwa na określony zasięg pojazdu (zwykle 300-r-500 km). Zbiorniki są wykonywane z blachy stalowej, a ich powierzchnia we­wnętrzna jest zabezpieczana przed korozją powłoką cynku, ołowiu lub lakieru. W ostatnich latach spotyka się w samochodach osobowych zbiorniki z tworzyw sztucznych. Liczba zbiorników, ich kształt i roz­mieszczenie zależą od rodzaju i przeznaczenia pojazdu. W samochodach osobowych zbiornik najczęściej jest umieszczony pod podłogą bagażni­ka lub w tylnym błotniku. W samochodach ciężarowych — pod skrzy- nią ładunkową lub pod siedzeniem kierowcy. Samochody ciężarowe i autobusy zaopatrzone są często w dwa lub trzy zbiorniki. Duże zbiorniki mają zwykle przegrody tłumiące falowanie, przele­wanie się i pienienie paliwa. W najniższym punkcie zbiornika zwykle umieszczony jest korek spustowy, po odkręceniu którego usuwa się zanieczyszczenia. Króoiec wlewowy najczęściej jest zaopatrzony w siatkę metalową, służącą jako zgrubny filtr paliwa. Oprócz tego zwilżona paliwem siatka zabezpiecza przed przedostawaniem się wo­dy oraz utrudnia przedostanie się płomienia w przypadku pożaru. Pokrywa wlewu zaopatrzona jest zwykle w dwa zawory. Jeden umo­żliwia dopływ powietrza na miejsce zużytego paliwa, drugi zaś otwie­ra się w przypadku nadmiernego wzrostu ciśnienia w zbiorniku, np. wskutek nagrzania. Przewód do pobierania paliwa jest umieszczony zwykle nad dnem zbiornika na wysokości 10-4-20 mm. W celu unik­nięcia zassania wody lub zanieczyszczeń stosuje się dodatkowy filtr siatkowy, który zabezpiecza wlot do rurki. Rezerwa paliwa, stosowana w niektórych samochodach, umożliwia przejechanie około 50 km po wyczerpaniu się zasadniczego zapasu paliwa. Rezerwa paliwa mieści się w dodatkowym zbiorniku (rzadko) lub w wydzielonej komorze zbiornika głównego. Rezerwę może sta­nowić również paliwo znajdujące się poniżej wlotu do rurki pobie­rającej paliwo i wówczas zasysane jest dodatkowym przewodem, umieszczonym nad samym dnem zbiornika. Na rysunku 7.2 pokazano wskaźnik poziomu paliwa (zamocowany do górnej części zbiornika) typu mechanicznego. W nowoczesnych sa­mochodach są stosowane niemal wyłącznie elektryczne wskaźniki po­ziomu paliwa, które działają tylko przy włączonej instalacji elektrycz­nej. Typowy wskaźnik poziomu paliwa składa się z czujnika (nadajni­ka) i właściwego wskaźnika, umieszczonego na tablicy rozdzielczej. Czujnik i wskaźnik są połączone ze sobą d z akumulatorem szerego­wo. Czujnik składa się z pływaka i opornika suwakowego. Jeden ko­niec opornika jest połączony z masą, a drugi z cewkami wskaźnika. Wskutek zmiany poziomu paliwa pływak przemieszcza suwak opor­nika, powodując przez to zmianę oporu elektrycznego. Wskaźnik skła­da się z dwóch cewek ustawionych w stosunku do siebie pod kątem 90°. W punkcie przecięcia osi cewek jest umieszczony Tuchomy rdzeń ze wskazówką, która przesuwa się po podziałówce w lewo lub w pra­wo, zależnie od wielkości oporu elektrycznego.